У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Вінаградаў. Аляксей Дзмітрыевіч Вінаградаў (30 сакавіка 1919, в. Брусна Адаеўскага раёна Тульскай вобласці — 23 ліпеня 1944, Люблін, Польшча) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944).
Скончыў у 1934 годзе сем класаў Адаеўскай сярэдняй школы, паступіў у Тульскі індустрыяльна-механічны тэхнікум. Пасля яго заканчэння ў 1938 годзе працаваў тэхнолагам на Тульскім зброевым заводзе. Працу сумяшчаў з заняткамі ў Тульскім аэраклубе, які скончыў у 1939 годзе. У кастрычніку 1939 года быў прызваны ў армію Тульскім гарваенкаматам. Служыў у марской авіяцыі, удзельнічаў у савецка-фінляндскай вайне 1939—1940 гадоў. Быў накіраваны ў ваенную авіяцыйную школу лётчыкаў. У 1941 годзе быў пераведзены ў Пушкінскае танкавае вучылішча, якое скончыў у 1942 годзе.
У час Вялікай Айчыннай вайны ў дзеючай арміі з 10 мая 1944 года. Змагаўся на 1-м Беларускім фронце ў 60-й гвардзейскай танкавай брыгадзе.
З 18 ліпеня 1944 года ў складзе 8-га гвардзейскага танкавага корпуса 2-й танкавай арміі браў удзел у Люблін-Брэсцкай наступальнай аперацыі. Вызначыўся ў баях на подступах да горада Люблін пры штурме.
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 26 верасня 1944 года гвардыі лейтэнанту Аляксею Вінаградаву прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка» (пасмяротна).