У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Балабанаў.
Аляксей Акцябрынавіч Балабанаў (руск.: Алексе́й Октябри́нович Балаба́нов; 25 лютага 1959, Свярдлоўск — 18 мая 2013, Сестрарэцк, Санкт-Пецярбург) — савецкі і расійскі кінарэжысёр, сцэнарыст і прадзюсар, член Еўрапейскай кінаакадэміі. Уладальнік прэміі «Ніка» за рэжысёрскую працу ў карціне «Пра вырадкаў і людзей».
Нарадзіўся 25 лютага 1959 года ў Свярдлоўску. У 1966—1976 гадах вучыўся там жа ў сярэдняй школе. Скончыў перакладчыцкі факультэт Горкаўскага педагагічнага інстытута замежных моў.
У 1981—1983 гадах праходзіў службу афіцэрам у Савецкай Арміі (у 339-м ваенна-транспартным авіяцыйным палку ВТА ВПС ваенна-транспартнай авіяцыі на пасадзе борт-перакладчыка ў Віцебску), лятаў у краіны Афрыкі і Азіі. Гэты досвед знайшоў адлюстраванне ў карціне «Груз 200». Ваяваў у Афганістане. Незадоўга да заканчэння службы быў пераведзены ў Ваенна-марскі флот. З тых часоў яго ўпадабаным адзеннем была марская цяльняшка.
Чатыры гады працаваў асістэнтам рэжысёра на Свярдлоўскай кінастудыі. У 1990 годзе скончыў рэжысёрскае аддзяленне Вышэйшых курсаў сцэнарыстаў і рэжысёраў (эксперыментальная майстэрня «Аўтарскае кіно» Л. Мікалаева, Б. Галантэра).
Свой першы гульнявы фільм «Раней быў іншы час» 26-гадовы Балабанаў зняў на Урале ў 1985 годзе. Сцэнарый фільма быў напісаны за адну ноч. Гэтая малабюджэтная карціна была знята ў рэстаране. У фільме гуляў гурт Nautilus Pompilius, з лідарам якога Вячаславам Бутусавым рэжысёр быў знаёмы. У масоўцы былі занятыя наведвальнікі ўстановы. Пасля дэбюту ў кожным наступным фільме Балабанаў здымаў непрафесійных артыстаў, дамагаючыся найбольш натуральнага і пераканаўчага ўвасаблення жыццёвых перыпетый сваіх персанажаў з дапамогай мастацкіх вобразаў.
З 1990 года Балабанаў жыў і працаваў у Санкт-Пецярбургу. У 1992 годзе разам з прадзюсарам Сяргеем Сяльянавым ён заснаваў кінакампанію «СТВ», пры дапамозе якой зняў большасць фільмаў.
Першыя два поўнаметражныя фільмы рэжысёра «Шчаслівыя дні» (па матывах Сэмюэля Бэкета) і «Замак» (экранізацыя рамана Франца Кафкі) адрозніваліся запамінальнымі візуальнымі рашэннямі і майстэрскай перадачай пачуццяў абсурду і клаўстрафобіі, закладзеных у літаратурных крыніцах.
Усерасійскую вядомасць прынёс Балабанаву фільм «Брат», які распавядае гісторыю маладога чалавека, які стаў кілерам. Фільм стаў адной з культавых расійскіх кінакарцін 1990-х, а выканаўца галоўнай ролі Сяргея Бадрова-малодшага пачалі называць героем пакалення. З-за непрыязнасці, якую адчувае да іншаземцаў галоўны герой «Брата», Балабанава абвінавачвалі ў нацыяналізме і ксенафобіі.
У 1998 годзе Балабанаў паставіў фільм «Пра вырадкаў і людзей» па сцэнарыі, які ён напісаў за пяць гадоў да гэтага, але не мог рэалізаваць з-за адсутнасці фінансавання. Нягледзячы на спрэчнасць тэматыкі (фільм распавядае пра вытворцаў парнаграфіі ў Расійскай імперыі), карціна была ўдастоена прэміі «Ніка» за найлепшы фільм.