Аляксандр Павел Сапега (8 верасня 1672 — 4 студзеня 1734) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага.
Вучыўся ў езуіцкім калегіуме ў Брунсбергу (Браневе), у 1685—1689 у Парыжы. Чашнік ВКЛ у 1692, маршалак дворны ў 1692—1698, маршалак вялікі ў 1698—1703, 1705—1708 і з 1713. Удзельнічаў у Алькеніцкай бітве 1700, у час Паўночнай вайны 1700—1721 стаў на бок шведаў, караля Станіслава Ляшчынскага, які таксама даў яму пасаду вялікага маршалка (1705—1708). Пасля аднаўлення ўлады Аўгуста II у 1709 у апазіцыі да яго. Валодаў Друяй, Іказню, Сапежынам, Дуброўнам і іншымі маёнткамі.
Быў малодшым сынам Казіміра Яна Сапегі і яго першай жонкі Крысціны Барбары Глябовіч. Меў братоў Ежы Станіслава і Міхала Францішка. Ажаніўся ў 1691 з Марыяй Крысцінай дэ Бецюн (Marie Christine Catherine de Béthune-Chabris, 1677—1721), меў з ёй дзяцей: