У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Кузняцоў.
Аляксандр Назаравіч Кузняцоў (руск.: Александр Назарович Кузнецо́в; 1877 — 1946) — савецкі хімік, металург, металазнавец, адзін з арганізатараў алюмініевай прамысловасці ў СССР.
Нарадзіўся 18 (30 лістапада) 1877 года ў пасёлку Ніжнесалдзінскі завод (цяпер Ніжняя Салда, Свярдлоўская вобласць). Скончыў Пецярбургскі горны інстытут (1900); працаваў там жа на кафедры металургіі (з 1919 прафесар). Адначасова з 1902 года выкладаў у Політэхнічным інстытуце. Падчас Першай сусветнай вайны распрацаваў і выпрабаваў на сабе процівагаз, арганізаваў іх вытворчасць для расійскай арміі на «Першым рускім процівагазавым заводзе» ва Усць-Славянцы пад Пецярбургам.
У 1915—1916 гадах распрацаваў (сумесна з інжынерам Я. І. Жукоўскім) спосаб атрымання чыстага гліназёму з баксітаў. З 1926 года дырэктар Горна-металургічнай лабараторыі. Ініцыятар стварэння (1931) Ленінградскага НДІ лёгкіх металаў (НИИСАлюминий), у 1931—1934 гадах намеснік дырэктара НДІСА па навуковай частцы. У 1938—1941 гадах распрацаваў новае выбуховае рэчыва СІНАЛ-АК, якое шырока выкарыстоўвалася ў час Вялікай Айчыннай вайны.
У 1941—1944 гадах ва эвакуацыі на Урале. Доктар тэхнічных навук (1935), прафесар (1935). Памёр 2 сакавіка 1946 года. Пахаваны ў Ленінградзе на Волкаўскіх могілках. На прафесарскім корпусе Горнага інстытута ў яго гонар усталяваная мемарыяльная дошка.