У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Чадовіч. Аляксандр Іванавіч Чадовіч (19 студзеня 1952, ст. Прасвет, Курганскі раён, Курганская вобласць) — беларускі архітэктар.
Скончыў у 1981 годзе БПІ, у 1983 годзе — Маскоўскі архітэктурны інстытут. 3 1973 у інстытуце «Мінскпраект» (з 1980 галоўны архітэктар праектаў), з 1990 адначасова кіраўнік персанальнай творчай майстэрні Саюза архітэктараў Беларусі.
У 1996—2003 гадах галоўны архітэктар Мінска. Пасля стаў віцэ-прэзідэнтам маскоўскага ААТ «МТЗ „Рубін“» па архітэктуры[1].
Асноўныя работы: будынак бібліятэкі № 11[d] у Мінску (1980; прэмія Ленінскага камсамола Беларусі 1982), грамадска-культурны цэнтр на XII Сусветным фестывалі моладзі і студэнтаў у Маскве (1985), Дом палітычнай асветы (1988), будынак выканкама Савета народных дэпутатаў Цэнтральнага раёна (1990; усе ў сааўтарстве), мемарыял ахвярам трагедыі на Нямізе (1999, у сааўтарстве з архітэктарамі Святланай Барысовіч, Людмілай Жлоба і скульптарам Генадзем Буралкіным)[2][3] у Мінску.