У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Альберых. Альберых I (італ.: Alberigo di Spoleto) (забіты ў 925 г.) — ламбардскі дваранін, які атрымаў напачатку X стагоддзя пры дапамозе Берэнгара I Фрыульскага, бок якога ён прыняў у барацьбе супраць Гвіда Спалецкага, маркграфства Камерына. Пасродкам жаніцьбы на вядомай Мароцыі ён дасягнуў таксама валадарства над Рымам з тытулам уладарнага патрыцыя Рыма, а пазней авалодаў і герцагствам Спалета і аб’яднаўся ў 916 г. з Папам Янам X для выгнання сарацынаў, разбойніцкія набегі якіх даходзілі да варот Рыма. Выгнаны тым жа Папам з Рыма, ён быў забіты рымлянамі ў 925 г. у Орце.
Сынам яго і Мароцыі быў Альберых II, з 932 г. рымскі патрыцый і сенатар.