Алехандра Агусцін Ланусэ (28 жніўня 1918 — 26 студзеня 1996) — аргенцінскі ваенны дзеяч, які фактычна займаў пасаду прэзідэнта Аргенціны з 22 сакавіку 1971 года па 25 мая 1973 года.
Скончыўшы ваенную акадэмію ў 1938 годзе, узначаліў эскортнае падраздзяленне прэзідэнта. У 1951 годзе быў асуджаны да пажыццёвага турэмнага зняволення за ўдзел у спробе дзяржаўнага перавароту супраць урада Хуана Перона. Быў вызвалены ў 1955 годзе пасля «Вызваленчай рэвалюцыі», ваеннага паўстання, якое звергнула рэжым генерала Перона і ўстанавіла ваенную дыктатуру. У 1956 годзе быў прызначаны на пасаду пасла ў Ватыкане. У 1960 годзе стаў намеснікам дырэктара вышэйшага ваеннага вучылішча, а праз некаторы час — камандуючым 1-й бронекавалерыйскай дывізіяй. У 1962 годзе прыняў удзел у звяржэнні прэзідэнта Артура Франдзісі, а ў 1966 падтрымаў генерала Хуана Карласа Анганіа ў выгнанні прэзідэнта Артура Ільіа. У 1968 годзе стаў галоўнакамандуючым узброенымі сіламі Аргенціны.
Ланусэ стаў прэзідэнтам Аргенціны ў 1971 годзе. За час свайго прэзідэнцтва устанавіў дыпламатычныя адносіны з Кітаем. Ва ўпраўленні краінай выпрабоўваў пастаянныя цяжкасці, звязаныя з узрастаннем актыўнасці апазіцыі. Многія палітычныя праціўнікі былі ўзятыя пад варту, і Ланусэ вырашыў пачаць супрацоўніцтва з Мантанерас (перанісцкі рух). 22 жніўня 1971 года некалькі палітычных зняволеных ажыццявілі спробу ўцёкаў з ваенна-марской базы Росан у Патагоніі, за што яны былі хутка пакараныя смерцю без суда і следства. У 1973 прэзідэнцкія выбары выйграў Эктар Кампара.