Алапатыя — тэрмін, які звычайна выкарыстоўваецца гамеапатамі і прыхільнікамі іншых кірункаў альтэрнатыўнай медыцыны для абазначэння фармакатэрапіі і іншых метадаў агульнапрынятай медыцыны[1]. Ён быў уведзены заснавальнікам гамеапатыі Ганеманам, які супрацьпастаўляў «алапатыю» гамеапатычным метадам — назначэнню прэпаратаў, якія выклікаюць сімптомы, аналагічныя сімптомам хваробы.
У сучаснай медыцыне тэрмін практычна не ўжываецца, бо нават у выпадку сучаснай сімптаматычнай тэрапіі лячэнне ў найбольшай ступені арыентавана на падаўленнепаталагічных працэсаў, а не іх знешніх праяў. Выкарыстанне тэрміна ў класічнай медыцыне захавана толькі пры параўнанні вынікаў клінічных выпрабаванняў гамеапатычных і звычайных («алапатычных», «артадаксальных») лекавых сродкаў.
Больш таго, уздзеянне прэпаратаў на хворы і здаровы арганізм нярэдка рознае: так, напрыклад, прыняццеаспірыну не выклікае паніжэння тэмпературы ў здаровых, гэта значыць аспірын у гэтым выпадку не з’яўляецца прэпаратам, які выклікае сімптомы, процілеглыя сімптомам хваробы.
Разам з тым, тэрмін «алапатыя» шырока ўжываецца прыхільнікамі альтэрнатыўнай медыцыны і, асабліва, гамеапатыі, для абазначэння як медыкаментозных метадаў тэрапіі, так і для навуковых прынцыпаў класічнай медыцыны.