Абдурахман Вахід (англ.: Abdurrahman ad-Dakhil Wahid, 7 верасня 1940, Джамбанг, Усходняя Ява, Галандская Ост-Індыя — 30 снежня 2009, Джакарта, Інданезія) — Прэзідэнт Інданезіі (1999—2001).
Унук арганізатара найстарэйшай ісламскай арганізацыі краіны Нахдатул Улама (1926) і сын яе лідара і былога міністра па справах рэлігіі ў ўрадзе Сукарна.
Скончыў школу ў Джак’якарта, вучыўся ў універсітэце аль-Азхар (Каір, 1964-66), скончыў Багдадскі ўніверсітэт (1970). Быў дэканам тэалагічнага факультэта ўніверсітэта Хашым Ашары (1972-74).
У 1971 г. вярнуўся на радзіму. Пачаў кар’еру як журналіст і выкладчык у мусульманскіх навучальных установах. дырэктар рэлігійнай школы ў Джамбангу (1974-78).
У 1972—1974 гг. — Дэкан тэалагічнага факультэта ўніверсітэта Хашым Ашары.
У 1974—1979 гг. — Дырэктар рэлігійнай школы ў Джамбангу.
З 1978 г. першы сакратар, а з 1984 г. — старшыня Нахдатул Улама, найбуйнейшай мусульманскай буржуазнай партыі Інданезіі.
У пачатку 1990-х гг. яго адносіны з прэзідэнтам Сухарта прыкметна пагоршыліся. У 1994 г., нягледзячы на супраціў Сухарта, ён быў перавыбраны старшынёй Нахдатул Улама.
Пасля фінансавага крызісу 1997 г. Сухарта пачаў губляць кантроль над сітуацыяй у краіне, што прывяло да яго адстаўкі ў 1998 г. У гэтым жа годзе Вахід заснаваў і ўзначаліў ісламскую Партыю нацыянальнага абуджэння.
У 1999 г. абраны прэзідэнтам Інданезіі. На гэтай пасадзе яму не ўдалося пераламаць ў лепшы бок эканамічную сітуацыю, ён толькі аднавіў супраць сябе самыя розныя палітычныя і рэлігійныя групоўкі, уключаючы высокапастаўленых ваенных. Парламент Інданезіі аднагалосна прагаласаваў за імпічмент прэзідэнта Вахіда, яго спробы застацца ля ўлады не атрымалі падтрымкі насельніцтва краіны.