У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Рэйн (значэнні).
Яўген Барысавіч Рэйн (29 снежня 1935 г., Ленінград) — рускі паэт і празаік.
Нарадзіўся 29 снежня 1935 года ў яўрэйскай сям’і архітэктара Барыса Рыгоравіча Рэйна, родам з Харкава, і выкладчыцы нямецкай мовы і літаратуры Марыі Айзекаўны Зісканд, родам з Екацярынаслава. Бацька загінуў на фронце ў 1944 годзе пад Нарвай.
У 1943 годзе Яўген з маці вярнуліся з эвакуацыі ў Маскву, дзе жылі сваякі бацькі, затым у Ленінград. Скончыў Ленінградскі тэхналагічны інстытут, Вышэйшыя сцэнарныя курсы; аўтар сцэнарыяў звыш 20 дакументальных фільмаў (у тым ліку «Чукакала»). Працаваў у геалагічных партыях на Далёкім Усходзе, на ленінградскіх заводах.
У 60-я гады ўваходзіў у кола так званых «ахматаўскіх сірот» (разам з Іосіфам Бродскім, Дзмітрыем Бобышавым, Анатолем Найманам).
Пражываў у талстоўскім доме, дзе і адбываліся сустрэчы Г. А. Ахматавай з «ахматаўскімі сіротамі». У 1971 годзе пераехаў у Маскву.
У 1979 г. — удзельнік альманаха «Метропаль». Вершы Рэйна распаўсюджваліся ў самвыдаце, частка іх друкавалася ў часопісе «Сінтаксіс». Першая кніга — у 1984 г. («Імёны мастоў», з моцным цэнзурных умяшаннем).
Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Расіі (1996), лаўрэат Пушкінскай прэміі Расіі, лаўрэат Царскасельскай мастацкай прэміі (1997). У 1987 годзе паэт прыняты ў Саюз пісьменнікаў.
У цяперашні час выкладае на кафедры літаратурнага творчасці ў Літаратурным інстытуце імя А. М. Горкага. Жыве ў Маскве.