У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Казека. Я́нка (Іва́н Дарафе́евіч) Казе́ка (31 жніўня 1915, вёска Кострычы, цяпер у Кіраўскім раёне Магілёўскай вобласці — 3 сакавіка 2000) — беларускі савецкі літаратуразнаўца, крытык. Заслужаны работнік культуры Беларускай ССР (1975). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларускай ССР (1976). Член Саюзу пісьменнікаў СССР (1954).
Нарадзіўся 31 жніўня 1915 у сялянскай сям’і. З верасня 1931 года працаваў на Бабруйскім дрэваапрацоўчым камбінаце, у 1933—1934 — у рэдакцыі газеты «За ўдарныя тэмпы». Адначасна навучаўся на вечаровым аддзяленні ляснога тэхнікуму.
У 1938 скончыў літаратурны факультэт Мінскага педагагічнага інстытута імя М. Горкага. Выкладаў беларускую мову і літаратуру ў Дукорскай сярэдняй школе Пухавіцкага раёна.
У 1939—1954 служыў у Чырвонай арміі. У Вялікую Айчынную вайну — армейскі палітработнік. У 1941 быў паранены пад Ельняй.
У 1954—1957 — супрацоўнік рэдакцыі газеты «Літаратура і мастацтва», у 1957—1967 — галоўны рэдактар Дзяржаўнага выдавецтва Беларускай ССР (з 1963 года — выдавецтва «Беларусь»).
З 1967 — загадчык рэдакцыі народнай адукацыі і друку, у 1969—1979 — намеснік галоўнага рэдактара, з 1980 — старэйшы навуковы рэдактар выдавецтва «Беларуская савецкая энцыклапедыя імя Петруся Броўкі»[1].
Памёр 3 сакавіка 2000.