Юлія Міхайлаўна Какошка (нар. 1953, Свярдлоўск) — руская пісьменніца, паэтэса і празаік. Сябра Саюзу расійскіх пісьменнікаў. Лаўрэатка Прэміі Андрэя Белага (1997) і Прэміі імя П. П. Бажова (2006).
Нарадзілася 7 кастрычніка 1953 года ў Свярдлоўску.
З 1971 да 1976 года вучылася на філалагічным факультэце Уральскага дзяржаўнага універсітэта і ў 1986 годзе на Вышэйшых курсах сцэнарыстаў і рэжысёраў. З 1976 да 1980 года працавала ў Свярдлоўскай бібліятэцы. З 1980 года — адміністратар хронікі, асістэнт рэжысёра і сцэнарыст Свярдлоўскай кінастудыі. З 1990 года — лабарант кафедры рыторыкі і выкладчык філалагічнага факультэта Уральскага федэральнага ўніверсітэта, адначасова з педагагічнай дзейнасцю была карэктарам часопіса «Урал»[1][2].
У якасці пісьменніцы, паэтэсы і празаіка друкавалася ў часопісах «Уральская новь», «Воздух», «Гвидеон», «Октябрь», «Урал», «Знамя» и «Комментарии». З под яе пяра выйшлі кнігі «У садах…» (1996) «Набліжэнне да ненапісанага» (2000), «Здзяйсненне ілжэсведчання» (2003), «Шэстваваць. Прыхапіць рог» (2008), «За мной сочаць дым і пясок» (2014), «Пад мостам і над мостам» (2016). Сябра Саюзу расійскіх пісьменнікаў.
У 1997 годзе «за прынцыпы пісьма, якія ўстанаўліваюць крохкую раўнавагу пішучага паміж маўчаннем, цяжкім словам і выяўленчасцю, якая дазваляе не руйнаваць працу сэрца — за зборнік апавяданняў «У садах … » была ўдастоена Прэміі Андрэя Белага[3].
У 2006 годзе «за твор, які развівае традыцыі рускай метафарычнай прозы» была ўдостоена Прэміі імя П. П. Бажова.
Жыве ў горадзе Екацярынбургу.