Джуліа Чэзарэ Андрэа Эвола (італ.: Giulio Cesare Andrea Evola, 19 мая 1898 — 11 чэрвеня 1974), больш вядомы як Юліус Эвола (Julius Evola) — італьянскі філосаф, мастак, паэт, эзатэрык і акультыст.
Сам ён назваў сваю філасофію “магічным ідэалізмам”. Многія тэорыі і творы Эволы былі засяроджаны на яго варожасці да хрысціянства і сканцэнтраваныя на яго індывідуальным містыцызме, акультызме і эзатэрычных рэлігійных даследаваннях. Гэты аспект яго працы паўплываў на шматлікіх акультыстаў і эзатэрыкаў. Эвола таксама апраўдаў мужчынскае панаванне над жанчынамі як частку чыста патрыярхальнага грамадства, светапогляд, які вынікае з яго традыцыяналісцкіх поглядаў на гендар, якія патрабавалі ад жанчын заставацца альбо вяртацца да таго, што ён бачыў у якасці сваёй традыцыйнай гендэрнай ролі, калі яны былі цалкам падпарадкаваны мужчынскаму аўтарытэту.
Па словах даследчыка Франка Ферарэсі, “думка Эволы можа лічыцца адной з самых радыкальных і паслядоўных антыэгалітарыяльных, антыліберальных, антыдэмакратычных і антынародных сістэм XX стагоддзя”. Гэта адзінае (хаця і не абавязкова арыгінальнае) спалучэнне некалькіх школ і традыцый, уключаючы нямецкі ідэалізм, усходнія дактрыны, традыцыяналізм і ўсеабдымны светапогляд міжваеннага кансерватыўнага рэвалюцыйнага руху, з якім Эвола меў глыбокія асабістыя сувязі. Эвола правёў Другую сусветную вайну, працуючы на СД. Падчас судовага працэсу ў 1951 годзе Эвола адмаўляў называць сябе фашыстам і замест гэтага называў сябе “суперфашыстам”. З нагоды гэтай заявы, гісторык Элісабэта Касіна Вольф напісала, што “незразумела, ці азначала гэта, што Эвола ставіць сябе вышэй фашызму”.
Эвола быў галоўным ідэолагам неафашыстаў Італіі пасля Другой сусветнай вайны. Яго ідэалогія і зараз працягвае ўплываць на сучасныя традыцыяналісцкія і неафашысцкія рухі.