Электронная канфігурацыя — формула размяшчэння электронаў па розных электронных абалонках атама хімічнага элементу або малекулы. Электронная канфігурацыя звычайна запісваецца для атамаў ў іх асноўным стане. Для вызначэння электроннай канфігурацыі элемента існуюць наступныя правілы:
З пункту гледжання квантавай механікі электронная канфігурацыя - гэта поўны пералік аднаэлектронных хвалевых функцый, з якіх з дастатковай ступенню дакладнасці можна скласці поўную хвалевую функцыю атама (у набліжэнні самаўзгодненая поля).
Па гістарычных прычынах у формуле электроннай канфігурацыі квантавы лік
l
{\displaystyle l}
запісваецца лацінскай літарай. Стан атама пры
0
{\displaystyle l=0}
пазначаецца літарай
s
{\displaystyle s}
,
4
{\displaystyle p:l=1,d:l=2,f:l=3,g:l=4}
і далей па алфавіту. Злева ад ліку
l
{\displaystyle l}
пішуць лік
n
{\displaystyle n}
, а зверху ад ліку
l
{\displaystyle l}
- лік электронаў у стане з дадзенымі
n
{\displaystyle n}
і
l
{\displaystyle l}
. Напрыклад
2
s
2
{\displaystyle 2s^{2}}
адпавядае двум электронам ў стане з
2
{\displaystyle n=2}
,
0
{\displaystyle l=0}
. З-за практычнай выгады (гл. Правіла Клячкоўскага) у поўнай формуле электроннай канфігурацыі тэрмы пішуць у парадку ўзрастання квантавага ліку
n
{\displaystyle n}
, а затым квантавага ліку
l
{\displaystyle l}
, напрыклад
1
s
2
2
s
2
2
p
6
3
s
2
3
p
4
{\displaystyle 1s^{2}2s^{2}2p^{6}3s^{2}3p^{4}}
. Часам запіс формулы скарачаюць да
1
s
2
2
s
2
p
6
3
s
2
p
4
{\displaystyle 1s^{2}2s^{2}p^{6}3s^{2}p^{4}}
, т. з. апускаюць лік
n
{\displaystyle n}
там, дзе яго можна адгадаць з правіла упарадкавання тэрмаў.