Шыман (Шымон) Старавольскі (каля 1588, маёнт. Стараволя, цяпер Пружанскі раён — 1656) — вялікалітоўскі гісторык і пісьменнік.
Шмат падарожнічаў за мяжой, дзе сабраў матэрыял для сваіх «Zyciorysy sławnych i uczonych Polaków», доўгі час служыў сакратаром вял. гетм. літоўскаму Я. К. Хадкевічу, пад канец жыцця быў канонікам Кракаўскім.
Прадстаўнік сарматызму ў гістарыяграфіі. Аўтар больш за 60 прац, галоўныя з іх: «De rebus Sigismundi I Libri IV» (Кракаў, 1616), «Sarmatiae Bellatores» (Кёльн, 1631; Вроцлаў, 1734), «Pobudka albo rada na zniesienie Tataròw perekopskich» (2 выд., Кёльн, 1671), «Scriptorum Polonicorum Hecatontas, seu centum illustrium Poloniae scriptorum elogia et vitae» (2 выд., Венецыя, 1626), «Wotum о naprawie rzeczypospolitéj» (Кракаў, 1625), «Reformacyja obyczajów polskich wszystkim stanom ojczyzny naszéj teraźniéjszych czasòw zepsowanych bardzo potrzebna» (без места і года друку), «Polonia sive Status regni Poloniae descriptio» (Кёльн, 1632), «Prawy rycerz» (1632, 1648), «Epitome conciliorum tam generalium, quam provincialium cum chronologica et historica ohservatione in Libris XXVI comprehensa» (Рым, 1643), «Świątnica Pańska, t. j. Kazania na uroczystości całego roku» (2 выд., Кракаў, 1681), «Breviarium Juris pontifici in usum Parochorum Libri VII» (Рым, 1653), «Monumenta Sarmatorum» (Кракаў, 1655).