«Шчаслівы муж» — чатырохактавая камедыя беларускага драматурга Францішка Аляхновіча, напісаная ў 1922 годзе. Услед за п’есай «На Антокалі» камедыя працягвала традыцыю выкрыцця мяшчанскага ладу жыцця[1]. Прысутнічаюць рысы камедыі фарсу.
На імяніны Магдалены, жонкі Гаўдэнта Залепкі, пад выглядам графа, запрошанага сяброўкай сям’і Фелькай, з’явіўся яго слуга Ільдэфонс Мацальскі, малады і па-свойму імпазантны. Ён робіць на Магдалену моцнае ўражанне. Яму прызначаецца спатканне, але запіска з адрасам памылкова трапляе ў рыдыкюль Уршулі. Адгэтуль Ільдэфонс Мацальскі робіцца цэнтральнай фігурай камедыі. Яму даводзіцца затраціць шмат энергіі і вынаходлівасці, каб выйсці сухім з вады, калі амаль адначасова ў графскія апартаменты з’явіліся Уршуля і Магдалена ў кампаніі з служанкай Мар’янай, з якой ён абяцаў ажаніцца. У гэты час урываецца раз’юшаны Залепка.
П’еса заканчваецца станоўча ў стылі французскай бытавой камедыі постмальераўскага часу[2]: Гаўдэнт, насуперак відавочным фактам, дае сябе пераканаць, што няма на свеце больш вернай жонкі, чым яго Магдалена.
Тагачасная віленская прэса сустрэла камедыю без адабрэння — не задавальняла ўстаноўка драматурга на пацяшальнасць. П’есу абвясцілі безыдэйнай. Крытык У. Ковель, пагаджаючыся з адсутнасцю рэзка падкрэсленага сацыяльнага і філасофскага зместу адзначае, што смех у камедыі з’яўляецца «эмацыянальна насычанай формай крытыкі»[3].