Ціт Тацый (8 ст. да н.э.) — цар рымскі (753—715 да н.э.).
Правіцель сабінянаў, прыбыў у Рым, каб адпомсціць за выкраданне сабінянак, але ўклаў мір з Ромулам і пачаў правіць супольна з ім. Выявы, якія, магчыма, з’яўляюцца верагоднымі, змешчаныя на манетах Луцыя Тытурыя Сабіна (выбіты 87 да н.э.), і відаць, капіруюць статуі Ціта Тацыя з ліку статуй Сямі цароў на Капітоліі і са Святой дарогі[1].