Цытагене́тыка (ад грэч.: κύτος — «клетка» і γενητως — «што паходзіць ад кагосьці») — раздзел генетыкі, які вывучае заканамернасці спадчыннасці ва ўзаемасувязі з будовай і функцыямі арганоідаў, асабліва храмасом[1][2]. Метады цытагенетыкі складаюцца з аналізу G-бэндынгу, флуарэсцэнтнай in situ гібрыдызацыі, параўнальнай геномнай гібрыдызацыі і іншыя. Часта задачай цытагенетычнага аналізу з’яўляецца вызначэнне паталагічнага карыятыпу.