Хэльгэ Гётрык Баклунд (3 верасня 1878, Тарту — 29 студзеня 1958, Упсала) — шведскі геолаг, мінеролаг і петрограф.
У 1902 годзе скончыў Пецярбургскі ўніверсітэт, з 1908 года, атрымаўшы да гэтага ступень доктара філасофіі ў Вене, працаваў захавальнікам Геалагічнага музея Пецярбургскай Акадэміі навук, з 1918 года быў прафесарам геалогіі і мінералогіі ў Ілі (Фінляндыя). У 1924—1943 гадах — прафесар Упсальскага ўніверсітэта (Швецыя). У 1947 годзе абраны членам Шведскай Каралеўскай акадэміі навук.
Асноўныя навуковыя працы Баклунда напісаны ў галіне петраграфіі і тэктонікі скандынаўскіх краін і прыпалярных рэгіёнаў. Перагледзеў стратыграфію архейскіх парод Балтыйскага шчыта і ўстанавіў адзіны цыкл готакарэлід. У 1899—1901 гадах быў геолагам руска-шведскай экспедыцыі на Шпіцбергене, у 1904 — геолагам у рускай экспедыцыі ў паўночную частку Сібіры, у 1909 годзе — у паўночны Урал, ў 1911 годзе — у Туркестан. Даследаваў геалагічны будынак Алтая ў 1915 годзе, Палярнага Урала ў 1916, паўночнай Манголіі ў 1917. У 1911—1913 гадах у якасці дзяржаўнага геолага Аргенціны, даследаваў радовішчы волава ў Аргенціне і Балівіі.