Фінансавы (эканамічны) крызіс 2011 года ў Рэспубліцы Беларусь — комплекс з’яў у эканоміцы краіны, выкліканы шматгадовым адмоўным сальда гандлёвага балансу і выдаткамі элементаў адміністрацыйна-каманднай сістэмы ў эканоміцы, і з-за ажыятажнага попыту на замежную валюту і павышэння заработнай платы перад прэзідэнцкімі выбарамі 2010 года (гл. #Прычыны крызісу). Крызіс выяўляецца ў недахопе валюты, падзенні рэнтабельнасці імпарту, росце коштаў і падзенні пакупной здольнасці насельніцтва з прычыны больш за 50%-най дэвальвацыі беларускага рубля (гл. #Наступствы). Нягледзячы на правядзенне дэвальвацыі і ўвядзенне антыкрызіснага рэгулявання эканомікі, крызісныя з’явы не зніклі, а інфляцыя шматразова перавысіла прагнозныя паказчыкі (гл. #Інфляцыя і грашовыя ўклады). Большасць незалежных экспертаў лічаць, што без правядзення структурных рэформаў сітуацыя працягне пагаршацца (гл. #Перспектывы). Акрамя таго, з-за курсу, які праводзіцца кіраўніцтвам краіны, узніклі праблемы з атрыманнем замежных крэдытаў (гл. #Прыцягненне крэдытаў).
У выніку крызісу ўстаноўлены Нацбанкам курс долара за студзень-жнівень вырас з 3000 да 5035 рублёў. З-за адсутнасці валюты ў абменных пунктах сфармаваўся чорны рынак, дзе курс долара дасягнуў 8000-9000 рублёў (гл. #Змена курсу долара ЗША ў беларускіх рублях). Інфляцыя за студзень-ліпень склала 41%. Кошты на прадукты харчавання (у тым ліку кантралюемыя дзяржавай) за першае паўгоддзе выраслі ў сярэднім на 44,4%, на нехарчовыя тавары — на 52,3%, на паслугі — на 23,1%, на пасажырскія перавозкі — на 43,8%.
Як адзначыў беларускі аналітык Юры Хашчавацкі, нягледзячы на дэманстратыўную жорсткасць, уладам не атрымоўваецца здушыць акцыі пратэсту. Ён таксама нагадаў, што, па апытаннях беларускага Незалежнага інстытута сацыяльна-эканамічных і палітычных даследаванняў, каля 70% апытаных грамадзян Беларусі вінаваціць у крызісе ў краіне «цёплую палітыку перспектывы» прэзідэнта А.Р. Лукашэнка[48].