Філон Александрыйскі (21 або 28 да н.э. — 41 або 49), антычны філосаф-эклектык, прадстаўнік іўдзейска-грэчаскай філасофіі ў Аляксандрыі (Егіпет).
Лічыў Біблію крыніцай і крытэрыем не толькі рэлігійнай, але і ўсякай іншай ісціны, а Майсея сапраўдным выразнікам Боскага адкрыцця. Бог у Філона выступае адзінай актыўнай і вечнай сілай свету. Ідэі Філона шмат у чым адрозніваліся ад хрысціянскіх, але ў цэлым яны былі блізкі да хрысціянства і таму забяспечылі Філону надзвычайную папулярнасць у патрыстыцы. Хрысціянства адчула моцны ўплыў яго александрыйскай школы. На 1-ым Сусветным саборы (325, Нікея) філасофскае вучэнне Філона было адхілена як паганскае і пантэістычнае, аднак яно адыграла важную ролю прамежкавага звяна паміж паганствам і хрысціянствам.