У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Рамас. Фідэ́ль Ва́льдэс Ра́мас (тагальск.: Fidel Valdez Ramos; 18 сакавіка 1928, Ілокас, Філіпіны — 31 ліпеня 2022, Макаці, Філіпіны) — філіпінскі дзяржаўны дзеяч, 12-ы прэзідэнт Філіпін (1992—1998).
Ганаровы доктар МДІМА[5].
Паходзіў з асяроддзя палітычнай эліты — яго бацька быў членам парламента і міністрам замежных спраў Філіпін. Адукацыю атрымаў у ЗША, у Ваеннай акадэміі Уэст-Пойнт, якая выпусціла шмат афіцэраў для краін, якія развіваюцца. Пасля гэтыя афіцэры сталі ўдзельнікамі правых ваенных пераваротаў у гэтых краінах. Таксама навучаўся ва ўніверсітэце Ілінойса.
Удзельнік Карэйскай вайны і вайны ў В’етнаме. Падчас праўлення прэзідэнта Фердынанда Маркаса ў якасці начальніка паліцэйскіх сіл сачыў за выкананнем рэжыму надзвычайнага становішча. У 1986 годзе, пасля датэрміновых прэзідэнцкіх выбараў, вынікі якіх былі спрэчнымі (абодва кандыдаты заяўлялі аб сваёй перамозе і фальсіфікацыях з боку апанентаў), у краіне ўспыхнулі пратэсты супраць дыктатуры Маркаса, ініцыяваныя асноўнай праціўніцай Маркаса — Карасон Акіна, удавой забітага лідара апазіцыі, гэтыя пратэсты перараслі ў беспарадкі. Каталіцкая царква, міністр абароны Хуан Энрыле і Фідэль Рамас падтрымалі апазіцыю. Рамас і Энрыле дапамаглі Карасон Акіна ажыццявіць ваенны пераварот. Пасля перавароту і ўцёка Маркаса з краіны Рамас атрымаў новую пасаду начальніка Генеральнага штаба. На гэтай пасадзе правёў чыстку войска ад прыхільнікаў зрынутага прэзідэнта. У 1988 Рамас быў прызначаны міністрам нацыянальнай абароны. Пасля заканчэння прэзідэнцкіх паўнамоцтваў Карасон Акіна ў 1992 годзе, яна прапанавала яго кандыдатуру ў якасці свайго пераемніка.
Зарэкамендаваў сябе палітыкам правага крыла, адразу пасля перавароту 1986 года па яго рэкамендацыі Акіна вывела з урада міністраў левай арыентацыі. Выступаў супраць перамоў з лідарамі партызан-камуністаў. Прыйшоўшы да ўлады, працягваў палітыку рынкавых рэформ, прыватызацыі і прыцягнення замежных інвестыцый, у процівагу сацыялістычным рэформам часоў «дэмакратычнай рэвалюцыі» Фердынанда Маркаса.