Фрыдрых Эрнст Петэр Хірцэбрух (ням.: Friedrich Ernst Peter Hirzebruch; 17 кастрычніка 1927, Гам — 27 мая 2012, Бон) — нямецкі матэматык.
Вучыўся ў Мюнстэрскім універсітэце, затым адзін год у Вышэйшай тэхнічнай школе Цюрыха, пад кіраўніцтвам Х. Хопфа, абараніў дысертацыю па рыманавых паверхнях. У 1952—1954 працаваў у Прынстанскім Інстытуце перспектыўных даследаванняў (Institute for Advanced Study) (ЗША). У далейшым працаваў у Бонскім універсітэце і быў дырэктарам Матэматычнага інстытута ў складзе Таварыства Макса Планка.
Асноўныя працы ў галіне алгебраічнай геаметрыі, дзе ён абагульніў класічную тэарэму Рымана-Роха і асабліва ў галіне алгебраічнай тапалогіі, дзе ён унёс важны ўклад у распрацоўку створанай М. Ацья так званай K-тэорыі. Таксама важнае значэнне маюць работы Хірцэбруха па характарыстычных класах (разам з А. Барэлем) і па гільбертаўскіх мадулярных паверхнях (разам са сваім вучнем Д. Цагірам).
Замежны член Акадэміі навук СССР (1988; з 1991 — Расійскай акадэміі навук), Французскай акадэміі навук (1989), Лонданскага каралеўскага таварыства (1994).