У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Рысінскі. Францішак Рысінкі (1749 — каля 1830) — паэт-сатырык.
Паводле адных звестак, паходзіў са шляхты Віцебскага павета, паводле іншых, яго род быў з Украіны. У пачатку XIX стагоддзя старшыня Палаты цывільнага суда ў Віцебску.
Пісаў на польскай і, паводле сучаснікаў, беларускай і рускай мовах. Аўтар эпіграм, іранічна-філасофскіх і гумарыстычных вершаў, вельмі папулярных у свой час, у т.л. прысвечаныя пэўным асобам, але пры жыцці аўтара яны не друкаваліся. Творы вылучаюцца дасціпнасцю, камізмам, грубаватым гумарам. Сярод папулярных яго вершаў «Хіба прашу я дажджу…», «Пан Дамінік…», «Роздум пасля страты закладзенага маёнтка».
Творы Ф. Рысінскага распаўсюджваліся на Віцебшчыне ў спісах, завучваліся на памяць. Некаторыя з гэтых запісаў трапілі ў архіў Ф. Карпінскага, частку сабраў маршалак Полацкага павета С. Грабніцкі. Верагодна, аўтарству Ф. Рысінскага належаць шырокавядомыя ў Падзвінні беларуска-польскія макаранічныя вершаваныя мініяцюры «Лямант закаханага» («Залёты аднаго гайдука да прачкі», «Плач пакінутага каханай») і «За пекнай паненкай аж душа сумуе», якія ўзнавіў па памяці і выдаў у кнізе «Беларусь» (Парыж, 1840) А. Рыпінскі.