У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Уць (значэнні).
Уць, Вуць — рака ў Добрушскім і Гомельскім раёнах Беларусі, левы прыток Сажа.
Даўжыня ракі 75 км. Плошча вадазбору 433 км². Сярэднегадавы расход вады ў вусці 1,5 м³/с. Сярэдні нахіл воднай паверхні 0,6 ‰.
Асноўныя прытокі: ручай Радзвін (злева), рака Лук’янаўка і рака без назвы каля аграгарадка Івакі (справа).
Пачынаецца за 1,7 км на паўночны захад ад вёскі Лук′янаўка Добрушскага раёна, вусце каля вёскі Цярэшкавічы Гомельскага раёна. Цячэ па Гомельскім Палессі. Найвышэйшы ўзровень разводдзя ў канцы сакавіка, сярэдняя вышыня над межанным узроўнем 2,4 м. Замярзае ў канцы снежня, крыгалом у пачатку 2-й дэкады сакавіка. Даліна ракі трапецападобная, шырынёй 300—600 м, у вытоку 150 м. Пойма двухбаковая, месцамі перарывістая, шырынёй 200—300 м; у разводдзе затапляецца на глыбіню 0,4—0,8 м тэрмінам да 2 тыдняў. Ад вытоку рэчышча каналізаванае на 2 км, у сярэднім цячэнні на 17,2 км. Шырыня ракі ў межань 10—18 м. Берагі да аграгарадка Уць нізкія, забалочаныя, ніжэй пераважна стромкія і абрывістыя.
На рацэ размешчаны:
Гарадскі пасёлак Церахоўка
Вёскі:
Рака Вуць у верхняй плыні, паміж сялом Вуць і Высокі Хутар, Добрушскі раён, Гомельская вобласць.
Мост праз раку Вуць, які злучае сяло Вуць і Высокі Хутар, Добрушскі раён, Гомельская вобласць.
Ресурсы поверхностных вод СССР. Описание рек и озёр и расчёты основных характеристик их режима. Т. 5. Белоруссия и Верхнее Поднепровье. Ч. 1–2. – Л., 1971.
Природа Белоруссии: Попул. энцикл. / БелСЭ; Редкол.: И. П. Шамякин (гл. ред.) и др. — Мн.: БелСЭ, 1986. — 599 с., 40 л. ил. (руск.)
Блакiтная кнiга Беларусi: энцыкл. / Рэдкал.: Н. А. Дзiсько i iнш. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с.
Республика Беларусь. Атлас охотника и рыболова: Гомельская область / Редактор Г. Г. Науменко. — Мн.: РУП «Белкартография», 2011. — С. 28, 29. — 68 с. — 10 000 экз. — ISBN 978-985-508-107-5.(руск.)