Уолтэр Хаўзер Братэйн (англ.: Walter Houser Brattain; 10 лютага 1902, Амой, Кітай — 13 кастрычніка 1987, Сіэтл) — амерыканскі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1956) «за даследаванні паўправаднікоў і адкрыццё транзістарнага эфекту» (сумесна з Уільямам Брэдфардам Шоклі і Джонам Бардзінам).
Уолтэр Братэйн нарадзіўся ў сям’і Роса Р. Братэйна і Отыль Хаўзер ў горадзе Амой ў Кітаі. Вырас у штаце Вашынгтон, ЗША. Ступень бакалаўра атрымаў у 1924 г. у Уітменскім каледжы, ступень магістра ў 1926 г. у Арэгонскім універсітэце. Пасля абароны дысертацыі ў 1929 г. ва ўніверсітэце Мінесоты паступае на працу ў лабараторыю Бэла. У 1935 г. Братэйн ажаніўся з Керэн Гілмар. У іх нарадзіўся сын Уільям Гілмар Братэйн. У 1958 г. паўторна ажаніўся з Эмай Мілер. Памёр у Сіэтле у 1987 г.
Братэйн займаўся пераважна ўласцівасцямі паверхняў цвёрдых тэл. Пасля першых сваіх даследаванняў вальфраму, ён заняўся павярхоўнымі эфектамі ў паўправадніках, такіх як крэмній і германій і ўнёс істотны ўклад у іх разуменне. Сумесна з Джонам Бардзіным распрацаваў транзістар на кропкавым pn пераходзе. У 1956 г. удастоены, сумесна з Бардзіным і Уільямам Шоклі, Нобелеўскай прэміі па фізіцы «за даследаванні паўправаднікоў і адкрыццё транзістарнага эфекту».