Уладзімір Сцяпанавіч Бабраўніцкі (1905, мяст. Койданава, Мінскі павет, Мінская губерня, цяпер Дзяржынск Мінскай вобл. — 1969, Мінск) — беларускі вучоны, дзяржаўны дзеяч, кандыдат навук (1936). Рэктар Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта ў 1938 годзе.
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Скончыў сямігодку (1923). Сярэднюю адукацыю атрымаў у Мінску. У 1925 паступіў у Беларускую сельскагаспадарчую акадэмію. У 1929 атрымаў дыплом інжынера лясной гаспадаркі і паступіў у аспірантуру Гомельскага лесатэхнічнага інстытута. З 1932 дацэнт. У жніўні 1934 пераехаў у Мінск, паступіў у аспірантуру БелАН. У 1936 абараніў кандыдацкую дысертацыю. Са студзеня 1938 рэктар БДУ.
Арыштаваны 12.7.1938 на рабоце. Падчас следства прызнаўся ў «шпіянажы і шкодніцтве», потым ад сваіх слоў адмовіўся. 10.3.1940 справа У. Бабраўніцкага была спынена і праз тыдзень яго вызвалілі.
Да 2-й сусветнай вайны дацэнт кафедры арганічнай хіміі БДУ. Падчас вайны ў эвакуацыі (Татарская АССР, Масква). З 1947 зноў у БДУ. Спрабаваў абараніць доктарскую дысертацыю, але ў чэрвені 1952 на сходзе кафедры арганічнай хіміі з-за «адсутнасці неабходных друкаваных прац» не атрымаў рэкамендацыі. У 1955 з шэрагам іншых выкладчыкаў БДУ звольнены «ў сувязі са скарачэннем штатаў».
Памёр у 1969 годзе. Пахаваны на Усходніх могілках разам з жонкай Валянцінай Віктараўнай Бабраўніцкай (1917-2004).