У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Мацвееў. Уладзімір Аркадзевіч Мацве́еў (13 сакавіка 1956 г., Віцебск) — беларускі інфекцыяніст, доктар медыцынскіх навук, прафесар.
У 1979 годзе з адзнакай скончыў Віцебскі медыцынскі інстытут. З 1980 па 1982 год працаваў урачом рэаніматолагам ў Віцебскай інфекцыйнай клінічнай бальніцы, з 1982 па 1988 год — старэйшым лабарантам кафедры інфекцыйных хвароб Віцебскага дзяржаўнага медыцынскага ўніверсітэта. У 1983 годзе паступіў у завочную мэтавую аспірантуру Інстытута вірусалогіі ім. Д. І. Іванаўскага АМН СССР, у 1987 годзе ў Вучоным савеце названага інстытута абараніў кандыдацкую дысертацыю па спецыяльнасці «Інфекцыйныя хваробы» на тэму «Фарміраванне хранічнага гепатыту В і значэнне імуннага статусу хворага».
З 1988 па 1997 год паслядоўна працаваў у якасці асістэнта, дацэнта, прафесара кафедры педыятрыі ВДМУ па курсе дзіцячых інфекцыйных хвароб, з 1998 г. — загадчык названым курсам. У 1997 г. у Навуковым Савеце Санкт-Пецярбургскай акадэміі паслядыпломнай адукацыі абараніў доктарскую дысертацыю «Цытамегалавірусная інфекцыя ў дзяцей (клініка-эпідэміялагічныя і імунапатагенетычныя аспекты)» па спецыяльнасці «Інфекцыйныя хваробы». У 2003 г. ВАК Рэспублікі Беларусь прысвоена вучонае званне «Прафесар» па спецыяльнасці «Клінічная медыцына». З кастрычніка 2005 года — загадчык кафедры інфекцыйных хвароб БелМАПА.
«Выдатнік аховы здароўя Рэспублікі Беларусь». Аўтар 120 навуковых прац, навучальнага дапаможніка «Інфекцыйныя хваробы ў дзяцей». У цяперашні час асноўныя навуковыя інтарэсы сканцэнтраваныя ў галіне ВІЧ-інфекцыі, апартуністычных інфекцый, вакцынапрафілактыкі, прыроджаных і перынатальных інфекцый.