wd wp Пошук: ⬜

Т-55

Т-55 — савецкі сярэдні танк[3]. Створаны на базе танка Т-54. Вырабляўся з 1958 па 1979 год. Першы ў свеце серыйны танк, абсталяваны аўтаматычнай сістэмай проціатамнай абароны (ПАА) — піянер новага пакалення баявых машын, здольных весці баявыя дзеянні ва ўмовах прымянення ядзернай зброі. Стаў першым баявым танкам ў наяўнасці ў войсках, якія атрымалі комплекс актыўнай абароны (КАА «Дрозд»)[4].

Т-55 і яго мадыфікацыя Т-55А шырока экспартаваліся і знаходзяцца на ўзбраенні многіх краін свету. У заходніх крыніцах Т-54 і Т-55 часта згадваюцца як Т-54/55.

Гісторыя стварэння

Працы па стварэнні танка на базе сярэдняга танка Т-54Б былі пачаты ў 1957 годзе на Заводзе № 183 у ініцыятыўным парадку пад кіраўніцтвам Л. М. Карцава. Працы вяліся паралельна з арганізацыяй серыйнай вытворчасці Т-54Б. Машына атрымала пазначэнне «Аб’ект 155». Пры стварэнні танка быў выкарыстаны ўвесь зачын канструктыўных рашэнняў, атрыманы пры мадэрнізацыі Т-54. Першыя дасведчаныя ўзоры, а таксама першая серыйная партыя былі выраблены з выкарыстаннем вежаў танка Т-54Б. У 1957 годзе былі выраблены два вопытных узора. У перыяд з зімы 1957 года да вясны 1958 года, машыны прайшлі дзяржаўныя выпрабаванні. Пасля чаго, 8 мая 1958 года пастановай Савета Міністраў СССР № 493-230 «Аб’ект 155» быў прыняты на ўзбраенне Савецкай арміі УС СССР пад пазначэннем Т-55.[5]

Галоўнае ўдасканаленне заключалася ў устаноўцы паўнавартаснай сістэмы проціатамнай абароны з лічыльнікам рэнтгенаўскага выпраменьвання. Сярод іншых удасканаленняў:

• Павышэнне магутнасці рухавіка на 60 к. с.
• Устаноўка тэрмадымавой апаратуры, ствараючай дымавую заслону шляхам упырску паліва ў выхлапны калектар.
• Устаноўка бакаў-стэлажоў, што дазволіла павялічыць боекамплект да гарматы з 34 да 43 стрэлаў, а таксама павялічыць ёмістасць паліўных бакаў.
• Замена паветраных балонаў паветраным кампрэсарам для больш надзейнага пуску рухавіка, захавання рэсурсу акумулятарных батарэй і выключэння неабходнасці замяняць адпрацаваныя паветраныя балоны на зараджаныя.
• Аўтаматычная сістэма пажаратушэння «Раса»[6].
• Гідрапнеўмаачыстка назіральнага прыбора механіка-кіроўцы і планетарны бартавы рэдуктар.
• У адрозненне ад Т-54 на новым танку не ўсталёўваўся зенітны кулямёт ДШКМ, так як пры павышаных хуткасцях самалётаў і (як чакалася) прымяненні ядзернай зброі ён быў неэфектыўны. У канцы 1960-х, калі з’явіліся ударныя супрацьтанкавыя верталёты, зенітны кулямёт вярнулі.
• Сістэма падачы стрэлаў — паўаўтаматычная. Стрэл падаецца на ўзровень замка і затым уручную дасылаецца ў замок.

Серыйная вытворчасць

У 1958 годзе ў Савецкім Саюзе было разгорнута серыйная вытворчасць танкаў Т-55 і яго мадыфікацый на Заводзе №75, Заводзе №183 і Заводзе №174, якая працягвалася да 1979 года. За гады серыйнай вытворчасці толькі на заводзе № 174 было выпушчана 13 032 танка Т-55 (уключаючы танкі Т-55 з плаўсродкамі), Т-55К, Т-55А і Т-55АК. Па звестках заходніх СМІ, усяго ў СССР было выпушчана 20 тыс. машын усіх мадыфікацый.[7] Акрамя СССР танкі Т-55 выпускаліся і ў шэрагу іншых краін[8]:

•  Польшча — 1500 адзінак Т-55 выраблена ў перыяд з 1964 па 1978 гады;
•  Румынія — 400 адзінак Т-55 выраблена пад пазначэннямі TR-580 і TR-77 у перыяд з 1970 па 1977 гады;
•  Чэхаславакія — 1700 адзінак Т-55 выраблена па ліцэнзіі ў перыяд з 1964 па 1973 гады на заводзе ZTS у Марціне.

Зноскі

1. 1 2 3 4 М. В. Павлов, И. В. Павлов. Отечественные бронированные машины 1945—1965 гг. // Техника и вооружение: вчера, сегодня, завтра. — М.: Техинформ, 2011. — № 3. — С. 59.
2. 1 2 3 4 5 6 7 М. В. Павлов, И. В. Павлов. Отечественные бронированные машины 1945—1965 гг. // Техника и вооружение: вчера, сегодня, завтра. — М.: Техинформ, 2011. — № 9. — С. 61.
3. ↑ Глава 1. Общее описание танка // Руководство по материальной части и эксплуатации танка Т-55. — М.: Военное издательство Министерства обороны СССР, 1969. — С. 3. — 676 с.
4. ↑ КАА «Дрозд»
5. ↑ М. В. Павлов, И. В. Павлов. Отечественные бронированные машины 1945—1965 гг. // Техника и вооружение: вчера, сегодня, завтра. — М.: Техинформ, 2011. — № 2. — С. 54.
6. ↑ Средний танк Т-55 — 10 Октября 2009 — 3v-Soviet
7. ↑ М. Барятинский. Все танки СССР. С. 367
8. ↑ Stockholm Internation Peace Research Institute — Arms Transfers Database

Літаратура

• Руководство по материальной части и эксплуатации танка Т-55. — 3-е изд. — М.: Военное издательство Министерства обороны СССР, 1969. — 676 с.
• М. Барятинский. Средние танки Т-54 и Т-55 // Все танки СССР / Л. Незвинская. — М.: Яуза, Эксмо, 2012. — С. 346—396. — 546 с. — 1500 экз. — ISBN 978-5-669-54263-5.
• А. В. Карпенко. Обозрение отечественной бронетанковой техники (1905—1995). — СПб.: Невский Бастион, 1996. — 480 с. — 10 000 экз.
• М. В. Павлов, И. В. Павлов. Отечественные бронированные машины 1945—1965 гг. // Техника и вооружение: вчера, сегодня, завтра. — М.: Техинформ, 2009. — № 8. — С. 56.
• П. Н. Сергеев. Т-54/55. Советский основной танк / П. Н. Сергеев. — Киров: Кировское общество Любителей военной техники и моделизма, 2000. — Т. 1. — 42 с. — (Военно-техническая серия № 102). — 300 экз.
• П. Н. Сергеев. Т-54/55. Советский основной танк / П. Н. Сергеев. — Киров: Кировское общество Любителей военной техники и моделизма, 2000. — Т. 2. — 49 с. — (Военно-техническая серия № 103). — 300 экз.
• C. Устьянцев. Т-54/55 / C. Устьянцев, Д. Колмаков. — Нижний Тагил: Медиа-Принт, 2006. — 226 с. — (Боевые машины Уралвагонзавода).

Тэмы гэтай старонкі (5):
Катэгорыя·Танкі СССР
Катэгорыя·Танкі паводле алфавіта
Катэгорыя·Зброя паводле алфавіта
Катэгорыя·Старонкі з нелікавымі аргументамі formatnum
Катэгорыя·Сярэднія танкі