Тэлеба́чанне (грэч.: τήλε — далёка і лат. video — бачу) — сістэма сувязі для трансляцыі і прыёму рухомых малюнкаў і гуку на адлегласці.
Тэлебачанне заснавана на прынцыпе паслядоўнай перадачы элементаў кадра з дапамогай разгорткі. Частата змены кадраў выбіраецца пераважна паводле крытэрыя плаўнасці перадачы руху. Для звужэння паласы частот перадачы ўжываюць празрадковую разгортку. Яна дазваляе ўдвая павялічыць частату кадраў (а значыць, паменшыць мігаценне экрана) без змены разрознення кадра.
Тэлевізійны тракт (ад святла да святла) у агульным выглядзе ўключае ў сябе наступныя прылады:
Шырока ўжываецца распаўсюджванне відэапраграм на касетах і дысках (хоць гэта не з’яўляецца тэлевяшчаннем).