Трохгучча — акорд, які складаецца з трох гукаў, якія можна размясціць па тэрцыях.
Састаўныя гукі трохгучча называюцца асноўным (пазначаецца 1), тэрцавым (пазначаецца ³) і квінтавым (пазначаецца 5) тонамі, у залежнасці ад таго, якое месца яны займаюць у асноўным становішчы (будучы размешчанымі па тэрцыях).
Гэтыя назвы, пакуль гаворка ідзе аб дадзеным акордзе, уласцівыя нотам незалежна ад іх узаемнага размяшчэння (формы трохгучча).
Кожнае трохгучча змяшчае ў сціснутым распалажэнні 2 тэрцыі (ніжнюю і верхнюю) і адну квінту ў выніку. У залежнасці ад якасці гэтых інтэрвалаў трохгуччы дзеляцца па сваёй структуры на чатыры тыпы:
Вялікае і малае трохгучча з’яўляюцца кансанансамі і ў першую чаргу могуць прымяняцца як устойлівыя танічныя акорды. Павелічанае і паменшанае трохгучча з’яўляюцца дысананснымі.
Зваротам трохгучча называецца такі яго від, у якім ніжнім гукам з’яўляецца тэрцавы або квінтавы тон асноўнага трохгучча. Трохгучча можа быць трох відаў, кожны з якіх адрозніваецца ад папярэдняга тым, што ніжні гук узняты на актаву вышэй. Гэта аперацыя таксама называецца зваротам. Трэці зварот прыводзіць да вяртання да пачатковай формы трохгучча — асноўнага віду, размешчанага на актаву вышэй: