У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Доўнар. Таісія Іванаўна Доўнар (нар. 15 кастрычніка 1944, в. Шацк, Пухавіцкі раён, Мінская вобласць) — беларускі юрыст; кандыдат юрыдычных навук (1986), доктар юрыдычных навук (1997), прафесар БДУ (1998)[1].
Скончыла Шацкую сярэднюю школу (1961), Мінскае медвучылішча № 1 (1964)[2], юрыдычны факультэт БДУ (1973)[1]. Працавала фельчарам-лабарантам Раваніцкай участковай бальніцы Чэрвеньскага раёна, фельчарам-лабарантам Мінскага медыцынскага інстытута павышэння кваліфікацыі. 3 1977[2] г. выкладчык БДУ. 3 1998[2] г. прафесар кафедры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права юрыдычнага факультэта БДУ.
Аўтар звыш 140 прац, у т.л. звыш 20 работ вучэбна-метадычнага характару, 3 манаграфіі, падручнік (у суаўтарстве), курс лекцый, 8 вучэбных дапаможнікаў. Брала ўдзел у падрыхтоўцы шэрагу энцыклапедычных выданняў: «Юрыдычны энцыклапедычны слоўнік» (Мн., 1992), «Мысліцелі і асветнікі Беларусі» (Мн., 1995), «Статут Вялікага княства Літоўскага 1588» (Мн., 1989), «Энцыклапедыя гісторыі Беларусі». Т. 1-6 (Мн., 1993—2003).[1][2]
Навуковым кіраўніком быў доктар юрыдычных навук, прафесар Я. А. Юхо, пад кіраўніцтвам якога ў 1986 годзе абараніла кандыдацкую дысертацыю на тэму “Пераемнасць у канстытуцыйным будаўніцтве Беларускай ССР” у Ленінградскім дзяржаўным універсітэце, а ў 1997 годзе - доктарскую дысертацыю на тэму “Развіццё агульназемскага права Беларусі ў XV-XVI стагоддзях”. Пад яе кіраўніцтвам было абаронена 6 кандыдацкіх дысертацый.[1]
Публікацыі Т. І. Доўнар ліквідуюць пэўны прабел у беларускай гісторыка-прававой навуцы.