Тапаграфія
Тапаграфія (стар.-грэч.: τόπος — месца і γράφω — пішу) — навуковая дысцыпліна, якая вывучае метады малюнка становішча, формы і памераў прыродных і сацыяльна-эканамічных элементаў мясцовасці на аснове здымачных работ (наземных, з паветра або з космасу) і стварэння на іх аснове тапаграфічных карт і планаў.
Тапаграфія можа разглядацца і як самастойны профіль картаграфіі, які вывучае праблемы картаграфавання тэрыторый, і як профіль геадэзіі, прысвечаны пытанням правядзення вымярэнняў для вызначэння геаметрычных характарыстык аб’ектаў на зямной паверхні.
У сферу інтарэсаў тапаграфіі ўваходзяць пытанні зместу тапаграфічных карт, методыкі іх складання і абнаўлення, пытанні іх дакладнасці і класіфікацыі, а таксама атрымання з іх рознай інфармацыі аб мясцовасці.
Гл. таксама
Літаратура
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0251-2 (Т. 15).
- Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т.1 / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1983. — Т. 1. — С. 78. — 575 с. — 10 000 экз.
Картаграфія
Тапаграфія
Геадэзія
Старонкі з нелікавымі аргументамі formatnum