Сярге́й Сярге́евіч Сідо́рскі (13 сакавіка 1954, Гомель) — беларускі дзяржаўны дзеяч, з 26 снежня 2003 па 28 снежня 2010 — прэм’ер-міністр Беларусі.
У 1976 скончыў электратэхнічны факультэт Беларускага інстытута інжынераў чыгуначнага транспарту. Доктар тэхнічных навук. Спецыяліст у вобласці вакуумна-плазмавых тэхналогій. Заслужаны працаўнік прамысловасці Рэспублікі Беларусь. Аўтар больш як 40 навуковых прац і манаграфій. Акадэмік Міжнароднай інжынернай акадэміі. Валодае нямецкай мовай. Жанаты. Мае двух дачок. Першая праца — электрык, электраманцёр.
У 1976—1992 — майстар зборачнага цэха, начальнік лабараторыі, начальнік аддзела, намеснік дырэктара, а затым дырэктар Гомельскага завода радыётэхналагічнага абсталявання. З 1992 па 1998 — генеральны дырэктар гомельскага навукова-вытворчага аб’яднання «Ратон». З 1998 да 2001 — намеснік старшыні, першы намеснік старшыні Гомельскага аблвыканкама. Затым у 2001—2002 — намеснік прэм’ер-міністра Рэспублікі Беларусь. У 2002—2003 — першы намеснік прэм’ер-міністра Рэспублікі Беларусь, выканаўца абавязкаў прэм’ер-міністра Рэспублікі Беларусь. Курыраваў ва ўрадзе блок пытанняў, датычных развіцця прамысловасці, будаўніцтвы, транспарту і энергетыкі.
Са снежня 2003 па снежань 2010 — прэм’ер-міністр Рэспублікі Беларусь. 8 красавіка 2006 Савет міністраў на чале з Сяргеем Сідорскім, паводле артыкула 106 Канстытуцыі, склаў паўнамоцтвы перад зноў абраным Прэзідэнтам Рэспублікі Беларусь. 12 красавіка А. Лукашэнка вынес на разгляд Палатай Прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу прапанову аб прызначэнні Сідорскага прэм’ер-міністрам, 17 красавіка яго кандыдатура была зацверджана беларускім парламентам.
У 2010 годзе пасля прэзідэнцкіх выбараў і наступных масавых вулічных пратэстаў Сяргея Сідорскага адправілі ў адстаўку. Як заўважыў палітычны аглядальнік Аляксандр Фядута: за нелаяльнасць, якую ён нават не паспеў праявіць[1].