Сяргей Сяргеевіч Атаеў (18 мая 1916, г. Камянец-Падольскі — 28 снежня 2006) — беларускі савецкі вучоны ў галіне будаўніцтва. Доктар тэхнічных навук, прафесар (1963). Заслужаны будаўнік БССР (1962). Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі БССР (1980). Акадэмік Беларускай інжынернай акадэміі, Расійскай акадэміі архітэктуры і будаўнічых навук(руск.) бел., Акадэміі будаўніцтва Украіны(укр.) бел., ганаровы член Навукова-тэхнічнага таварыства СССР, лаўрэат прэміі Савета Міністраў СССР, уладальнік міжнароднага звання «Выбітны інжынер XX стагоддзя»
Скончыў Маскоўскі інстытут інжынераў камунальнай гаспадаркі(руск.) бел. у 1941. Працаваў у Маскве, у Паўднёва-Казахстанскай вобласці, галоўным інжынерам Упраўлення «Белтрактарбуд», будтрэста № 1. У 1957—1972 гадах дырэктар Інстытута будаўніцтва і архітэктуры Дзяржбуда БССР, з 1979 дырэктар Беларускага навукова-даследчага і праектна-тэхналагічнага інстытута арганізацыі і кіравання будаўніцтвам Дзяржбуда БССР, які цяпер носіць імя С. С. Атаева. Загадчык кафедры Беларускага політэхнічнага інстытута, з 1988 г. — прафесар кафедры тэхналогіі будаўнічай вытворчасці БПІу[1].
На працягу амаль 30 гадоў ён кіраваў Беларускім навукова-тэхнічным таварыствам будаўнікоў. З’яўляўся старшынёй Прэзідэнцкага савета навукова-тэхнічных таварыстваў (НТТ) будаўнікоў краін СНД[2].
Член КПСС з 1958 года. Пражываў у Мінску[1].
Навуковыя працы прысвечаны праблемам комплекснай механізацыі і аўтаматызацыі будаўніцтва і распрацоўцы метадаў павышэння тэхнічнай надзейнасці будаўнічай вытворчасці.
Аўтар многіх вынаходніцтваў і амаль 200 навуковых прац, у тым ліку 11 манаграфій, якія аказалі прыкметны ўплыў на тэхнічны прагрэс у будаўніцтве.
У 2007 годзе ўзнагароджаны медалём Францыска Скарыны[3]. Таксама ўзнагароджаны шматлікімі медалямі СССР, ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга[4] (1966), Ганаровымі граматамі Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР (1958, 1962, 1966)[1].