Семірэчча (каз. Жетісу) — геаграфічная вобласць у Цэнтральнай Азіі. Размешчаная паміж азёрамі Балхаш на поўначы, Сасыкколь і Алаколь на паўночным усходзе, хрыбтом Джунгарскі Алатау на паўднёвым усходзе, хрыбтамі Паўночнага Цянь-Шаня на поўдні.
Сем галоўных рэк, якія далі назву рэгіёну: Ілі, Каратал, Біен, Аксу, Лепсі (Лепсы, Лепса), Баскан, Сарканд.
У i тысячагоддзі да н . е. на гэтай тэрыторыі жылі плямёны сакаў; ў ІІ стагоддзі да н . е. — V стагоддзі н . е. — усуні. У сярэдзіне VI стагоддзя тут утварыўся Заходне-Цюркскі каганат, у VIII стагоддзі — дзяржава цюргешаў (да 758 года) і карлукаў (766-940 года). У канцы Х стагоддзя Сямірэчча ўвайшло ў дзяржаву Караханідаў, з 30-х гадоў XII стагоддзя — у дзяржава каракітаеў.