У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гаркуша.
Сямён Іванавіч Гаркуша (1739? — пасля 1784) — запарожскі казак, гайдамак(укр.) бел.. Кіраўнік паўстанцкіх атрадаў на Украіне і Беларусі ў 1770-80-я[3].
З прыгонных сялян Мазырскага павета. З 9 гадоў жыў у Запарожскай Сечы. У складзе запарожскага войска ўдзельнічаў у руска-турэцкай вайне 1768-74 гадоў[3].
Займаўся гандлем з Крымам і ўкраінскім гарадамі. Аднойчы пасля пераследу палякамі страціў усю маёмасць. Пасля гэтага заняўся гайдамацтвам.
У пачатку 1770-х гадоў на чале паўстанцкага атраду змагаўся супраць паноў на Украіне. У 1773 сасланы на катаргу, збег адтуль у 1776 і арганізаваў з запарожскай беднаты атрад. У 1778 годзе заключаны ў астрог, праз год збег, на чале атраду граміў панскія маёнткі на Украіне і ў Беларусі[3].
У 1783 арыштаваны ў Беларусі, зноў збег, узначаліў атрад паўстанцаў[3].
У лістападзе 1784 схоплены ў Ромнах, адпраўлены на пажыццёвыя катаржныя работы ў Херсон, дзе і памёр[3].
Пра Сямёна Гаркушу як абаронцу прыгнечаных складзена шмат народных песень і апавяданняў[3].