Сфагнум, Сфагнавы мох[1] (Sphagnum) — балотная расліна, род моху (звычайна бялёсай афарбоўкі), з якога ўтворыцца торф; тарфяны мох.
Сфагнавыя імхі нярэдка больш бледна афарбаваныя, чым зялёныя імхі, таму іх часам таксама завуць белымі імхамі. Разам з дробнымі зялёнымі клеткамі ў іх маюцца буйныя бясколерныя ваданосныя клеткі[1].
На адкрытых месцах некаторыя сфагнавых імхі могуць мець яркую афарбоўку[1].
Сцябло ў сфагнумаў прамостаячае, па меры нарастання верхавіны ўнізе паступова адмірае. Сцябловыя лісты трохкутныя, галінкавыя - ланцэнтныя. Усе лісты складаюцца з аднаго пласта клетак[1].
Размножваецца спорамі, якія высейваюцца са скрыначак[1].
Пасяляецца на вільготных месцах, спрыяе хуткаму забалочванню тэрыторыі, бо здольны актыўна паглынаць і ўтрымліваць вільгаць. З’яўляецца ўтваральнай раслінай сфагнавых балот.
Найбольш шырока распаўсюджаны ва ўмеранай зоне Паўночнага паўшар’я. Найбольшая відавая разнастайнасць у Паўднёвай Амерыцы.
У Беларусі сустракаецца па ўсёй тэрыторыі[1].
З-за малой цеплаправоднасці ўжываецца ў будаўнічай справе як ізаляцыйны матэрыял у выглядзе пласцінак, парашка, якія вырабляюцца з гэтага торфу; таксама дэзадарыруючы сродак. Некаторыя народнасці лічаць сфагнум прыдатным матэрыялам для цёплых пялёнак, якімі яны зімой накрываюць сваіх дзяцей[3].
Сфагнум ўжываецца ў кветкаводстве ў якасці напаўняльніка пры складанні земляных сумесяў. У паветрана-сухім стане сфагнавыя імхі здольныя паглынуць вады прыкладна ў 20 разоў больш ўласнай масы, што ў 4 разы пераўзыходзіць магчымасці гіграскапічнай ваты (адсюль і назва моху, «сфагнас» па-грэчаскі — губка)[4].
Сфагнум вельмі ўстойлівы да раскладання, высушаны доўга захоўваецца. Расце ў багністых месцах, збіраюць яго летам.
Сфагнумам можна карыстацца ў якасці перавязачнага сродка. Ён валодае ранагаючым і антысептычным дзеяннем з прычыны ўтрымання фенолападобнага рэчыва сфагнолу. У экстраных выпадках сфагнум можна ўжываць без стэрылізацыі[1].
Род сфагнум уключае 120 відаў[5]: