Спа́зма, ці Спазм (стар.-грэч.: Σπασμός, ад стар.-грэч.: σπάω — выцягваць) — міжвольнае скарачэнне (сутарга) мышцы ці групы мышц, звычайна суправаджаецца рэзкім болем.
Адрозніваюць спазмы поперачнапаласатых (шкілетных) мышц (напрыклад, пры некаторых паралічах) і гладкіх мышц — сасудзістай сценкі (напрыклад, пры стэнакардыі), бронхаў (гл. Бранхіяльная астма), стрававода (балючыя спазмы стрававода, кардыяспазма), страўніка (пілараспазма), кішэчніка і інш. Спазмы шкілетных мышц абцяжарваюць рухі. Спазмы гладкіх мышц парушаюць розныя функцыі органаў.
Лячэнне заснавана на карэкцыі асноўнага захворвання ў спалучэнні з супрацьсутаргавымі прэпаратамі (фенабарбітал, гексамідзін, дыфенін); важныя абсалютная ўстрыманне ад алкаголю, захаванне рэжыму сну.
Цягліцавыя спазмы, канвульсіўныя паторгванні, ікаўка, нервовы цік — дадзеныя праявы выкліканыя дэфіцытам магнію. Магній блакуе залішні прыток кальцыю ў клеткі, дзякуючы чаму перашкаджае залішняга напружанню шкілетных мышц і гладкай мускулатуры, і спрыяе іх натуральнаму паслабленню.