Сацыял-дэмакратыя — iдэалогiя, якая ўзнікла ў рамках сацыялізму і з часам трансфармаваліся на пазіцыі паступовага ўдасканалення капіталізма з мэтай сцвярджэння сацыяльнай справядлівасці, салідарнасці і большай свабоды[1][2].
Да Першай сусветнай вайны «сацыял-дэмакратамі» называлі ўсіх паслядоўнікаў левых ідэалогій — як марксiстаў, так і паслядоўнікаў рэфармісцкага сацыялізму. Такім чынам, гэтая катэгорыя аб’ядноўвала і радыкальных рэвалюцыянераў - У. І. Леніна і Р. Люксембург, і ўмераных эвалюцыяністаў тыпу Э. Бернштэйна, і артадаксальны «цэнтр» тыпу К. Каўцкім.
Ідэалогія сучаснай сацыял-дэмакратыі знаходзіцца некалькі лявей сацыял-лібералізма і некалькі правей дэмакратычнага сацыялізму[3].
Сацыял-дэмакратыя прадугледжвае наступнае: