Сальфатары
Сальфата́ры[1] — струмені серавадароднага і сярністага газаў, якія выдзяляюцца з трэшчын сценак і дна кратара вулкана, паверхні застываючых лававых патокаў, пірапластычных адкладаў.
Характэрны для патухлых вулканаў (на фумарольнай стадыі). Маюць тэмпературу 100—300 °C. Дамешкі вуглякіслага і іншых газаў, вадзяной пары.
Сальфатарамі таксама называюць вулканы, якія доўгі час і павольна выдзяляюць такія газы (напрыклад, вулкан Сальфатара каля горада Неапаль у Італіі).
Гл. таксама
Зноскі
Літаратура
- Сальфатары // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14: Рэле — Слаявіна. — С. 120. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14), ISBN 985-11-0035-8.
- Сольфатары // Большая советская энциклопедия. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. — С. 165. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978).(руск.)
Катэгорыя·Вікіпедыя·Спасылкі на Беларускую энцыклапедыю з назвай артыкула
Катэгорыя·Вікіпедыя·Спасылкі на Беларускую энцыклапедыю з нумарамі старонак
Катэгорыя·Вікіпедыя·Спасылкі на Беларускую энцыклапедыю без аўтара
Катэгорыя·Вулканалогія