Рэві́зская душа́[1] — адзінка рэвізскага ўліку мужчынскага насельніцтва Расійскай імперыі, існавала з 1718 да 1887 год (у Сібіры да 1899 года).
Тэрмін узнік у сувязі з заменай падворнага абкладання падушным падаткам. У выніку рэвізій складаліся так званыя рэвізскія сказкі на асоб, якія ўлічваліся рэвізіямі і атрымалі назву рэвізскія душы. Кожная рэвізская душа лічылася наяўнай да наступнай рэвізіі нават у выпадку смерці чалавека (адсюль — “мёртвыя душы”).