У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Вільсан. Роберт Вудра Вільсан (англ.: Robert Woodrow Wilson; нар. 10 студзеня 1936, Х’юстан, ЗША) — амерыканскі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1978) «за адкрыццё мікрахвалевага рэліктавага выпраменьвання» (сумесна з Арно Аланам Пензіясам. Пётр Леанідавіч Капіца атрымаў Нобелеўскую прэмію за гэты ж год па іншай тэме).
Працуючы над новым тыпам антэн у лабараторыях Бэла ў Нью-Джэрсі, Вільсан і Пензіяс выявілі крыніцу шумавога сігналу ў атмасферы, якую яны не маглі растлумачыць. Пасля ліквідацыі ўсіх патэнцыйных крыніц шуму, уключаючы пасадку галубоў на антэну, шум прыйшлося прызнаць мікрахвалевым рэліктавым выпраменьваннем, што было зроблена Дзікэ з вучнямі ў артыкуле, які тэарэтычна абгрунтоўваў вынік Вільсана - Пензіяса. Гэта адкрыццё паслужыла важным фактам для пацверджання гарачай мадэлі Сусвету, канчаткова абвергнуўшы халодную мадэль у рамках тэорыі вялікага выбуху.
Студэнтам Вільсан вучыўся ва ўніверсітэце Райса. У гэтым універсітэце ён паступіў у таварыства Фі-Бэта-Капа. Аспірантуру Вільсан прайшоў у Каліфарнійскім тэхналагічным інстытуце.
Вільсан і Пензіяс атрымалі медаль імя Генры Дрэпера ў 1977 годзе.