Пітэр Дэвід Лакс (венг.: Lax Péter Dávid, англ.: Peter David Lax; нар. 1 мая 1926, Будапешт) — амерыканскі матэматык, лаўрэат прэміі Вольфа 1987 года.
Нарадзіўся ў 1926 годзе ў Будапешце, у яўрэйскай сям’і. Бацькі (Генры Лакс і Клара Корнфельд) былі ўрачамі. У 1941 годзе ўся сям’я збегла з краіны ў Нью-Ёрк. З 19-гадовага ўзросту прымаў удзел у Манхэтэнскім праекце — праграме па распрацоўцы ядзернай зброі. У 1949 годзе атрымаў ступень доктара філасофіі Нью-Ёркскага ўніверсітэта. Лакс з’яўляўся супрацоўнікам Лос-Аламаскай нацыянальнай лабараторыі, а таксама працаваў у Курантаўскім інстытуце матэматычных навук.
Поле дзейнасці Лакса шматграннае: у прыватнасці, у яго ўваходзіла вывучэнне інтэграваныя сістэм, ударнай хвалі, гідрадынамікі. Ён таксама зрабіў істотны ўнёсак у развіццё тэорыі салітонаў. З яго імем звязаны такія матэматычныя дасягненні і лікавыя метады як лема Лакса — Мільграма, тэарэма эквівалентнасці Лакса, схема Лакса — Фрыдрыхса, схема Лакса — Вендрофа, ўмова энтрапіі Лакса і тэорыя Лакса — Левермора, ураўненне Лакса.