У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Зееман.
Пітэр Зееман (нідэрл. Pieter Zeeman; 25 мая 1865, Зонемар, Нідэрланды — 9 кастрычніка 1943, Амстэрдам) — нідэрландскі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1902), разам з Хендрыкам Лорэнцам, «за выдатныя заслугі ў даследаваннях уплыву магнетызму на радыяцыйныя з’явы ».
У 1896 г., па просьбе Лорэнца, даследуе ўздзеянне магнітнага поля на спектральныя лініі крыніцы выпраменьвання і адкрывае эфект, вядомы цяпер пад назвай эфекту Зеемана. Адкрыццё эфекту пацвердзіла вернасць тэорыі электра-магнітнага выпраменьвання Лорэнца.
У 1900 г. Зеемана прызначылі прафесарам фізікі ў Амстэрдамскім універсітэце. У 1908 г. ён становіцца дырэктарам інстытута фізікі гэтага ўніверсітэта.
У 1921 г. атрымаў медаль імя Генры Драпера. Адзін з кратараў на Месяцы названы ў яго гонар кратарам Зеемана.
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Пітэр Зееман
Фатаграфія і кароткая інфармацыя Архівавана 16 сакавіка 2006. (англ.)