У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Піўчанка. Пётр Рыгоравіч Піўчанка (нар. 2 студзеня 1947, Хоцімск) — беларускі вучоны ў галіне анатоміі чалавека і педагог. Доктар медыцынскіх навук (1993), прафесар (1994).
Скончыў Хоцімскую сярэднюю школу з залатым медалём (1965). Служыў у Савецкай Арміі (1966—1968). Курсант Ваенна-медыцынскай акадэміі ў Ленінградзе (1968—1970), перавёўся ў Мінскі медыцынскі інстытут, дзе скончыў з адзнакай лячэбны факультэт (1974) і аспірантуру кафедры нармальнай анатоміі (1977). У 1974—1977 гг. кіраўнік зводных студэнцкіх будаўнічых атрадаў у Казахстане. Асістэнт (1977—1982), дацэнт (1982—1994) кафедры нармальнай анатоміі, адначасова (1979—1984) дэкан па працы з замежнымі навучэнцамі і прарэктар па міжнародных сувязях Мінскага медінстытута.
3 1995 г. — дэкан медыцынскага факультэта замежных студэнтаў Мінскага медінстытута (з чэрвеня 2001 — Беларускага дзяржаўнага медыцынскага ўніверсітэта). Адначасова навуковы кіраўнік студэнцкага навуковага таварыства Мінскага медінстытута (1993—1995), намеснік старшыні праўлення Беларускага навуковага таварыства анатамаў, гістолагаў і эмбрыёлагаў (з 1991), член экспертнага савета па медыцыне Вышэйшага атэстацыйнага камітэта па прысваенні вучоных ступеняў (ВАК) пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь (з 1995).
Навуковыя працы па структурна-функцыянальнай арганізацыі шэрага рэчыва спіннога мозга, па ўплыве рэнтгенаўскага выпрамянення на перыферычную нервовую сістэму, па рэгснерацыі нервовых ствалоў, аднаўленні інервацыі ўнутраных органаў, эмбрыянальным развіцці і будове храмафіннай тканкі (парагангліяў), інфармацыйным аналізе. Аўтар больш як 160 навуковых прац, у тым ліку манаграфій і вучэбных дапаможнікаў, а таксама 1 вынаходніцтва і 8 рацыяналізатарскіх прапаноў.