Паўстанне сіў (англ.: Sioux Uprising), таксама вядомае як Вайна Варанёнка, Дакоцкая вайна,- узброены канфлікт паміж ЗША і санці-сіў(руск.) бел.. Канфлікт пачаўся 17 жніўня 1862 на рацэ Мінесота на паўднёвым захадзе штата Мінесота і завяршылася смяротным пакараннем 38 індзейцаў санці-сіў 16 снежня 1862 у горадзе Манкейта(руск.) бел..
На працягу канца 1850-х гадоў парушэнні дагавораў з індзейцамі Злучанымі Штатамі і пазнейшыя або несправядлівыя ануітэтныя(руск.) бел. плацяжы індзейскіх агентаў(руск.) бел. выклікалі павелічэнне голаду і нягодаў сярод індзейцаў санці. Гандляры з санці раней запатрабавалі ад урада даваць ануітэтныя плацяжы непасрэдна ім (увядзенне магчымасці нядобрасумленных спраў паміж гандлярамі і агентамі пры выключэнні з абароту санці). У сярэдзіне 1862 года санці запатрабавалі ануітэт непасрэдна ад свайго агента (і сенатара Мінесоты(руск.) бел.), Томаса Гэлбрейта(руск.) бел.. Гандляры адмовіліся даць больш паставак у крэдыт пад гэтыя ўмовы, і перамовы зайшлі ў тупік[1].
17 жніўня 1862 адзін малады санці з атрадам з трох іншых паляўнічых забіў пецярых белых пасяленцаў падчас палявання. У тую ноч савет санці вырашыў атакаваць паселішчы ва ўсёй даліне ракі Мінесота, каб паспрабаваць выгнаць белых з гэтай вобласці. Справаздачы аб колькасці забітых пасяленцаў ніколі не было, хоць больш за 800 перасяленцаў, якія жылі там, не збеглі пасля пачатку вайны. Цалкам магчыма, што многія пасяленцы былі ўзятыя індзейцамі ў палон або былі забітыя.
На працягу наступных некалькіх месяцаў працягваліся баі паміж санці і перасяленцамі, а пазней — амерыканскай арміяй, якія завяршыліся капітуляцыяй большасці груп санці[2]. Да канца снежня 1862 года салдаты ўзялі ў палон больш за тысячу індзейцаў, якія былі пасаджаныя ў турмы Мінесоты. Пасля суда і вынясення прысуду 38 санці былі павешаны 26 снежня 1862 года — гэта было найбуйнейшае аднаразовае павешанне ў амерыканскай гісторыі. У красавіку 1863 года астатнія санці былі выгнаныя з Мінесоты ў штаты Небраска і Паўднёвая Дакота. Кангрэс ЗША скасаваў іх рэзервацыі.