Свая мова (Svoja mova) — група гаворак, на якіх размаўляюць беларусы Беласточчыны ў Польшчы.
Падляшскія дыялекты падобныя да гаворак паўночнай Берасцейшчыны. На поўначы польскага Падляшша гавораць як на літаратурнай беларускай мове, на поўдні — як па-ўкраінску, а пасярэдзінцы — асаблівыя гаворкі[1].
Гаворкі, аб’яднаныя імем «Сваёй мовы», падзяляюцца на 3 групы, у залежнасці ад таго, як паводзяць сябе зычныя d і t перад галоснымі e і i. Рэдактар беластоцкага часопіса «Правінцыя» Ян Максімюк спрабуе кадыфікаваць «Сваю мову». Для «Сваёй мовы» быў створаны алфавіт на аснове лацінскага.
З 2010 года выдаецца часопіс «Бельскі гостінэць», частка матэрыялаў якога публікуецца на падляшскім дыялекце.
Тэатр «Чрэво», які Яанна Троц заснавала на Падляшшы на пачатку 2010-х гадаў, праводзіць Тэатральны фестываль «Одэ», дзе, між іншым, паказваюць спектаклі на падляшскім дыялекце беларускай мовы[2].
З перакладу «A Drive in the Country» Грэхема Грыні на «Сваю мову» (пераклаў Ян Максімюк):
To była pomyłka vziati Lolu siudy. Ja siête zrozumiêv v chvili, koli my vychodili z pojizda na małôj provincijnuj stanciji. Osiênnim večerom čołoviêk prypominaje zo svoho diêtstva bôlš, niž v jakuju-leń inšu poru roku, i jeji jasny pudšpachlovany tvar i małaja torba, v kotoruj navrad čy mohli b zmiśtitisia našy rečy nanuč, prosto ne pasovali do starych špichlerôv na zbôže za uzkim kanałom, kilkoch śviêtłuv na pahôrku, plakatuv koliśnioho filmu. Ale vona skazała «davaj pojêdemo za horod», i Bishop’s Hendron, viadomo ž, było peršoju nazvoju, kotora pryjšła mniê do hołovy. Nichto mene tam ne rospuznaje, a mniê i ne podumałosia, što to same ja začnu vspominati.