Оскар Шлемер (ням.: Oskar Schlemmer; 4 верасня 1888, Штутгарт — 13 красавіка 1943, Бадэн-Бадэн) — нямецкі мастак, скульптар, харэограф і тэатральны афарміцель.
Мастацкія працы Шлемера ахопліваюць велізарны дыяпазон розных мастацкіх стыляў і кірункаў XX стагоддзя, ад формаў геаметрычнай абстракцыі і кубізму да класіцызму ў партрэце ці пейзажы. Прыблізна ў 1913 годзе фармуецца асноўная тэма яго палотнаў — выява чалавечых фігур, выкананыя ў геаметрычна абстрактнай манеры, выглядаюць на паверхні карціны як нейкі мудрагелісты арнамент. У створаных мастаком у 1914 годзе для Прамысловай выставы ў Кёльне творах насценнага жывапісу адчуваецца ўплыў экспрэсіянізму.
У 1920 годзе Оскар Шлемер атрымаў запрашэнне ў Веймар, у Баўхаўс, дзе спачатку кіраваў майстэрняй металічных вырабаў, а затым, з 1922 года — майстэрняй скульптуры. З 1923 года яго мастацкі стыль падвяргаецца моцнаму ўздзеянню метафізічнага жывапісу (Pittura Metafisica). Колькасць чалавечых фігур на яго карцінах памяншаецца, яны размешчаны на выразна падзеленай паверхні палатна ў нейкай харэаграфічнай пабудове, што з’яўляецца адлюстраваннем універсальнай гармоніі. Пасля набыцця ў гэты перыяд шэрагу работ мастака берлінскай Нацыянальнай галерэяй і музеем Фолькванг у Эсэне да Шлемера прыходзяць прызнанне і вядомасць. У Баўхаўсе ён таксама вядомы як афарміцель сцэны і пастаноўшчык балетаў. З 1929 па 1932 год Шлемер з’яўляецца прафесарам у Брэслаўскай Акадэміі. Пасля прыходу да ўлады нацыянал-сацыялістаў у 1933 годзе кантракт з Берлінскай Аб’яднанай школай мастацтваў быў скасаваны. У гэты перыяд змяняецца і мастацкі стыль майстра — фармат твораў паменшаны, фігуры на іх размешчаны бліжэй адна да адной, формы становяцца мякчэй і больш круглявымі, намаляваныя цёплымі, часта цёмнымі фарбамі.
У 1937 годзе Шлемеру было забаронена ўдзельнічаць у мастацкіх выставах, а 5 яго карцін былі выстаўлены на выставе «Дэгенератыўнае мастацтва». Выпрабоўваючы фінансавыя цяжкасці, мастак працуе рамеснікам у Штутгарце. Апошняя яго праца, серыя «Аконныя карцінкі» — 18 маленькіх акварэляў.