У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Дарожкін.
Ніл Мікалаевіч Дарожкін (нар. 26 лістапада 1927, Бранск — 27 снежня 2007) — вучоны ў галіне тэхналогіі парашковых матэрыялаў, паэт. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1986), доктар тэхнічных навук (1977), прафесар (1979)[1].
Скончыў Ленінградскі ваенна-механічны інстытут (1952). З 1955 года асістэнт Беларускага політэхнічнага інстытута, з 1959 года аспірант, малодшы навуковы супрацоўнік Фізіка-тэхнічнага інстытута АН БССР.
У 1963—1971 гадах старшы навуковы супрацоўнік Цэнтральнага НДІ механізацыі і электрыфікацыі сельскай гаспадаркі Нечорназёмнай зоны СССР (Мінск), у 1971—1991 гадах загадчык лабараторыі Інстытута праблем надзейнасці і даўгавечнасці машын АН БССР. З 1991 года галоўны навуковы супрацоўнік Інстытута цепла- і масаабмену імя А. В. Лыкава Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі.
Даследаванні ў галіне фізіка-тэхнічных асноў стварэння ахоўных пакрыццяў, распрацоўкі абсталявання і матэрыялаў для працэсу прыпякання іх на паверхнях дэталяў машын.
Аўтар больш за 600 навуковых прац, у тым ліку 22 манаграфій, больш за 300 вынаходак.
Прэмія Савета Міністраў СССР 1984 года за ўдзел у распрацоўцы і ва ўкараненні ў вытворчасць новых спосабаў і абсталявання для аднаўлення і ўмацавання дэталяў машын электракантактнай прываркай прысадачных матэрыялаў. Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь у галіне навукі і тэхнікі (2000, у аўтарскім калектыве) — за працу «Парашковыя ахоўныя пакрыцці: тэорыя, тэхналогія, практыка»[2].